CO SŁYCHAĆ W CZTERECH ŚCIANACH WIERSZA, CZYLI LITERACKI SUKCES W XXIII OGÓLNOPOLSKIM KONKURSIE POETYCKIM IM. JANUSZA KORCZAKA

16.05.2017

Dwie uczennice Gimnazjum w Kisielsku, a zarazem uczestniczki Gminnej Grupy Literackiej: Iza Chudek oraz Katarzyna Pazura mogą pochwalić się wyróżnieniami, jakie otrzymały w XXIII Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Janusza Korczaka organizowanym przez Młodzieżowy Dom Kultury w Płocku. Prace konkursowe powstały  pod kierunkiem opiekuna, pani Barbary Rosa. Na konkurs nadesłano 150 zestawów (od 3 do 5) wierszy. Prace oceniało jury w składzie: Maciej Gabryelczyk - grafik, poeta, muzykoznawca oraz Maciej Woźniak - poeta, krytyk literacki. Ciekawą formą promocji konkursu oraz nagrodzonych prac jest opublikowanie ich w formie tomiku poezji z cyklu Randka z Erato. Tegoroczna książka nosi tytuł "Co słychać w czterech ścianach wiersza" i jest dostępna na stronie internetowej pod adresem: http://www.mdk-plock.pl/images/stories/pliki/tomik-2017.pdf

Dziewczynom gratulujemy sukcesu, a wszystkich zachęcamy do obejrzenia i lektury pokonkursowego tomiku. Warto dodać, że wiersz Izy Chudek otwiera publikację, a tekst Kasi z oryginalnym ujęciem upływu czasu ją zamyka.

                                                                            GGL

Prace konkursowe:

  * * *

Spójrz na okładkę mojego życia 

Otwórz pierwszy rozdział

Poznaj pierwsze myśli

Przeczytaj jednym tchem

Odkryj całe moje piękno

Ukryte pod literami uśmiechów

Nie omijaj ilustracji marzeń

Bądź ze mną do ostatniej strony.

                                    Iza Chudek

 

Zegar życia

O północy cieszysz się niewinnością

i wszyscy cieszą się tobą.

Przychodzi pierwsza i zaczynasz dostrzegać trudności,

zyskujesz przyjaciół, ale masz też  wrogów.

Gdy nastaje druga, przeżywasz pierwsze miłości

i oddalasz się od osób, które zawsze cię kochały.

Za moment trzecia i i nie wiesz, co robić ze swoim życiem,

inni próbują ci je ułożyć.

Nadeszła czwarta i zaczynasz myśleć o rodzinie,

zakładasz ją i otaczasz się zgrają pociech.

Przed piątą stajesz się zupełnie przeciętnym człowiekiem,

szef grozi zwolnieniem, a rodzina pokazuje całkiem ostre pazurki.

W połowie życia nie wiesz, że żyjesz,

ale przezwyciężasz się i odzyskujesz straconą miłość.

Idzie siódma, ty czujesz się samotny,

bo dzieci się od ciebie odwracają.

O ósmej popadasz w rutynę,

zjadasz domową zupkę i... ciągle  pracujesz.

Dziewiąta - kończysz karierę w pracy

I wreszcie zauważasz piękno otaczającego cię świata.

Od dziesiątej piszesz testament

i uświadamiasz sobie, jak dużo ludzi było na twojej drodze.

Przed tobą jedenasta i czujesz, że nadchodzi koniec,

nagle wszyscy cię kochają i szanują.

O północy Bóg zabiera cię do siebie,

bliscy czują ogromną pustkę.

Wracasz do miejsca, z którego wyszedłeś

i… zaczynasz wszystko od nowa.                                                         

                                            Katarzyna Pazura